Nasza poezja lub proza

Dominiczka

jezeli ktos tworzy do szuflady moze przedstawic schowane gleboko kartki papieru w formie przerzuconej na komputer.

Omitsu

no... to ja wrzuce tu fragment mojego opowiadania. Jest to bardzo krotki fragment.
""Darmowa kolejka dla wszystkich!" Huknęło karczmarzysko za ladą, lśniąc umieszczoną pośrodku głowy łysiną. Już koniec jego wypowiedzi został zagłuszony przez radosne okrzyki bywalców tawerny, tym bardziej mało kto zwrócił uwagę na wejście nowego. Nowy okazał się niewysokim młodzieńcem o długich do pasa jasnych włosach, którym pozwalał powiewać za sobą jak pelerynie. Należał do mężczyzn tej urody, o której kobiety mówią 'jaki on słodki', a inni mężczyźni - 'za ładny na mężczyznę'. Dlatego do lady odprowadziło go tylko kilka kobiecych - dosyć zainteresowanych - spojrzeń.
"Poproszę wodę." Powiedział spokojnie.
"Dziś na koszt firmy." Zakrzyknął barman i wydał polecenie komuś niewidocznemu na zapleczu.
"Jaka to okazja, że jesteś tak hojny, panie?"
Barman uśmiechnął się tak, że tłuste policzki niemal zupełnie zakryły mu oczy. "Dziś są moje urodziny, pół wieku jak się patrzy, to i dzień darmowy, ale bez przesady." Mrugnął, żeby podkreślić, że ma się rozumieć, na co blondyn uśmiechnął się, uniósł lekko z siedzenia i podał karczmarzowi dłoń. "Zatem wszystkiego najlepszego."
"Dziękuję bardzo." Karczmarz skinął głową po czym odwrócił się w stronę drzwi do kuchni. "Helga, co z tą wodą? Klient czeka!"
"Już, nie denerwuj się pan tak!" Odpowiedział mu głos z zaplecza. Niewątpliwie należał do wychodzącej stamtąd właśnie, tęgiej jak szafa - a więc niemal jak karczmarz - baby niosącej w dłoni nie do końca czystą szklanicę z wodą dla Daire. Postawiła naczynie przed nim, uśmiechając się uśmiechem, który dziesięć lat i czterdzieści funtów temu mógłby uchodzić za uwodzicielski."

Thar

Nie-sen

Ubrana w krótką, zmysłową chwilę
Z półusmiechem na gładkiej, nieskalanej twarzy
Otulona jesteś niespokojnym oddechem,
Który wyrywa się z naszych ciał

Moje dłonie pragną wieczności tej chwili
Co zdaje się umykać szybciej jeszcze od nocy
Ubieram w pocałunki każdą cząstkę twego ciała
Staram się wynagrodzić jakoś otwarte okno

Śnieg już dawno zasypał podłogę
Zlewa się teraz z białością pościeli
Następny krajobraz szóstego kwietnia
I światło świec i chaos tych myśli

TroxVan