Skromnosc

Gimalajka

Nie jeden z nas ma wygorowane mniemanie o sobie,albo typowe emo zachowanie,czyli forumowe zalamywanie sie nad wlasna osoba w glebi doskonale wielbienie wlasnego ja.
Isteniaj tez ludzi ktorzy twierdza,ze sa jednym wielkim gownem.
W sumie chodzi mi o osobiste odczucia na temat wlasnej osoby,ale bardziej o to jak promowac wlasna osobe.
Zazwyczaj jest tak,ze wielcy ludzi zostali doenieni dopiero po smierci. Jest to moze wina skromnosci,czasow czy mody.
Wiekszosc ktorzy robia wokol siebie rozglos sprzedaja tanie rzeczy(muzyke,sztuke,taniec,takie reality show,wlasna osobe)
Jednak prawdą jest, ze wszyscy artysci to prostytutki i,ze: nie warto byc skromnym, gdyz ludzi skromnych docenia sie dopiero po smierci(Sławomir Baranowski)
Oraz ze skromność przy przeciętnych zdolnościach jest zwykłą szczerością; przy wielkich talentach – obłudą( Arthur Schopenhauer)

Skromnosc jest zajebist* atutem ale tez zazwyczaj zamknieta furtka .
trudna rzecza jest byc skromnym a umiejetnie pokazywac swoje talenty,tak by zostaly docenione na miare.

Ilu znacie ludzi ktorzy sa skromni a maja wielkie uznanie za swoja prace a ilu takich ktorzy niedoceniani albo docenieni dopiero po smierci?
(ps to nie jest pyt. retoryczne,oczekuje wlasnych refleksji;])